Postać	Ciało stałe (biały, krystaliczny proszek) /ciecz
Wzór chemiczny	C₄H₆O₄Pb (bezwodny) C₄H₆O₄Pb x 3 H₂O (3hydrat)
Numer WE	206-104-4
Numer CAS	301-04-2 (bezwodny) 6080-56-4 (3hydrat)
Masa molowa	325,29 g / mol (bezwodny) 379,3 g /mol (3hydrat)
Inne nazwy/Synonimy	Octan ołowiu(II), Octan ołowiu bezwodny, Ołowiawy octan, Cukier ołowiowy, Ołowiawy octan bezw., Ołowiawy octan zas., odczynnik Herles I, Ołowiawy octan zas. r-r 25%, Lead(II) acetate

Poniżej stopnie czystości i wielkość opakowań:

Ołowiu(II) octan

Ołowiu(II) octan to organiczny związek chemiczny – sól kwasu octowego i ołowiu na II stopniu utlenienia. Powstaje w reakcji tlenku ołowiu(II) z kwasem octowym.
Ze względu na jego słodki smak, nazywany jest czasem cukrem ołowianym.
Należy jednak uważać, gdyż związki ołowiu są silnie toksyczne. Ma on działanie mutagenne i uszkadza mechanizmy rozrodcze.
Występuje on jako hydrat, ponadto występuje w postaci nieuwodnionej. Jest dobrze rozpuszczalny w wodzie.

CIEKAWOSTKA!!!
Najwcześniejsze potwierdzone zatrucie octanem ołowiu dotyczy papieża Klemensa II, który zmarł w październiku 1047 r. Badania toksykologiczne jego szczątków przeprowadzone w połowie XX wieku potwierdziły wielowiekowe pogłoski, że został otruty cukrem ołowiowym.

Zastosowanie:

Substancji tej używamy jako odczynnika do wytwarzania innych związków ołowiu oraz jako utrwalacz niektórych barwników. Wykorzystywany jest także do wytworzenia odczynnika Herles I, który jest używany w cukrownictwie. W przeszłości był też używany w kosmetykach.